Zondag 14 september 2014 Rome dag 1, naar het vliegveld met, 37.56 km.

Gisteren en vanmorgen hadden de vrijwilligers naast de zorg voor de pelgrims ook nog 20 mensen hier in huis voor een conferentie, waarvan een deel bleef slapen. Er was 1 dame bij die bij ons op de kamer sliep. Niet erg, maar als je om één uur in de nacht de zaal opkomt, waar nog twee mensen liggen te slapen, dan doe je dat zachtjes. Eerst zat ze met het stopcontact te knoeien om de telefoon op te laden. Toen kwam haar man nog eens kijken en zijn telefoon opladen. Eenmaal klaar en in bed, duurde half uur, ging mevrouw haar berichtjes ophalen en versturen. Rond twee uur was mevrouw klaar en licht snurkend draaide ze zich om, terwijl ik weer klaarwakker lag. Het eerste wat Marlies, mijn andere kamergenote ’s morgens zei was: Maus wat zie jij er moe uit”. Gek is dat!

Vanmorgen om half zeven gaat de dame haar wekker. Een kort nachtje dus. Om 10 uur vanmorgen worden we verwacht in de Friese kerk. De enige Nederlandse kerk in Rome. Ik moet mijn pelgrimspaspoort laten zien, want ook hier krijgen we een testimonium. Een bewijs dat je van Nederland naar Rome bent gefietst of gelopen. Vooraf aan de kerkdienst krijgen we een hele uitleg over het kerkje van drie kwartier. Heel interessant, vooral omdat de bisschoppen Willibrordus, Bonifatius en vele andere bekenden uit vroeger eeuwen hiermee te maken hadden.  Het meeste ontgaat me. Af en toe zakken mijn ogen dicht. De mis wordt opgedragen door een oudere priester, blijkbaar op uitnodiging van de pastoor die het kerkje leidt. Zelf blijft hij op de achtergrond bezig en af en toe zie ik hem een teken geven aan de oudere priester dat hij weer aan de gang moet. Een keer heeft hij het niet in de gaten, is een beetje aan het wegzakken. Ik weet niet of anderen het in de gaten hadden, maar ik kwam als een van de laatste binnen en werd vooraan neergezet bij het altaar. Zag precies wat er allemaal gebeurde en ook hoe de eigenlijke pastoor zich echt zat te ergeren.

Eerlijk gezegd weet ik zijn naam niet, maar de pastoor komt aan het eind van de mis naar voren en roept ons vijven op. Drie fietspelgrims en twee wandelaars. We krijgen het testimonium uitgereikt en een applaus. Na afloop komen de felicitaties van de mensen en ook die van onze vrouwelijke ambassadeur in Rome, die in de kerk aanwezig was en als eerste naar me toe kwam. Wilde weten hoe het was geweest om dat alleen te doen. En zoals velen wilde ze de reden weten dat ik deze weg ben gaan rijden. Die reden is niet uit te leggen. Het begon met een soort opdracht die alles had te maken met dankbaarheid en helemaal niet voelde als een opdracht.  

Ik maakte kennis met Henk en Helmi, de andere fietsers. Vreemd, we zijn elkaar nooit   heel ver naar voren kunt lopen. Tot het me te benauwd wordt. De Paus staat boven in een raam, maar met telelens krijg ik hem toch wel voor de camera. Ik versta niets van al het Italiaans en loop al snel weg van de drukte. Wanneer het is afgelopen rij ik op de fiets van Helmi en zij achterop bij Henk naar mijn nieuwe logeeradres voor morgen, wat gelijk allemaal werd geregeld. Werd ook vast voor de lunch uitgenodigd door de paters. De rector van dit klooster liet ons de kerk zien, beeldschoon. Er stond zelfs een spiegel waardoor ik de schilderingen nog mooier kon fotograferen. De kamer werd ondertussen geregeld voor 5 of 6 nachten voor 31 euro per nacht inclusief ontbijt en warme maaltijd om 13 uur. Daarna mag je wegblijven tot 11 uur ’s avonds. Wifi is er wel, maar niet voor de gasten. Gelukkig is er tegenover een internet winkel. Alleen wat lastiger. Moet voor acht uur ‘s avonds alles opgeschreven hebben en dat lukt niet altijd, want dan sluit de winkel. 

tegengekomen. Zij hadden van Hein en Marlies, het wandelende echtpaar gehoord, dat ik onderdak zocht. Ze komen naar me toe en we spreken af dat ik na de dienst en de zegen van de paus met hun mee ga om te vragen of ik morgen een kamer kan rijgen in het klooster van de Nederlandse paters. Hierna was het boven de kerk koffiedrinken. Hier en daar een praatje met wat mensen en dan naar het St. Pietersplein, waar de kerk op uitkijkt. Om 12 uur komt de paus naar buiten om de zegen uit te spreken. Nou ja…, naar buiten? Hij staat op de bovenste verdieping half voor het raam. Heel veel mensen blijven achter de hekken hangen en hebben niet in de gaten dat als je even verder kijkt je

Van Henk en Helmi hoor ik dat ze naar het vliegveld willen om te kijken hoe dat werkt met de fietsen. Ik besluit mee te gaan om eens te informeren hoe dat gaat met de elektrische fiets en hoeveel alles kost. Ik was bang een paar honderd euro. Maar weer heb ik geluk. De elektrische fiets mag mee met Ryan Air, wanneer de batterijen er niet op blijven zitten maar als handbagage of in de

handbagage meegenomen worden. Ik kan ze ook achterop de bagagedrager binden, maar dan wordt alles weer te zwaar misschien. Voor 10 euro heb ik voldoende noppenplastic en plakband om de hele fiets goed in te pakken en Henk helpt met het stuur om te draaien, zodat er niets met de bedrading kan gebeuren. Vanuit het klooster had men ons de weg gewezen over de Via Appica, de oudste weg naar Rome. Na een half uur ben ik letterlijk uit elkaar gerammeld en mijn fiets protesteert van alle kanten. Op zich is het schitterend om te lopen en alle oudheden te bezichtigen. Van een paar dingen heb ik foto’s kunnen maken, al had ik alles wel op foto willen zetten. Maar we moeten door. Ik moet om acht uur binnen zijn voor de maaltijd. Op gegeven moment zijn de keien zo groot dat je er niet meer op kan rijden. Bij de eerste de beste afslag komen we op de snelweg terecht. Gelukkig is het zondag en geen vrachtverkeer, anders was het rijden daar nog gevaarlijker dan het nu al was. Er is geen andere mogelijkheid om hier naar toe te fietsen volgens Henk.

Zij zijn het die voorstellen om vrijdag mee naar huis te gaan, dan sta ik niet overal alleen voor. Door een manager van Ryan Air wordt geïnformeerd betreffende de fiets met batterijen. Het blijkt helemaal geen probleem te zijn mits de batterijen uit de houders worden gehaald. Dus boek ik gelijk de vlucht voor vrijdag rond 12 uur. Daarna stel ik voor dat we eerst

informeren wat een taxibus kost die ook drie fietsen meeneemt. Goed idee, vinden Henk en Helmi. Henk rijdt gelijk even naar de taxistandplaats. De kosten vallen  mee, ongeveer 15 euro p.p. Daar wil ik in de vroege morgen, wanneer het nog donker is, niet voor op die levensgevaarlijke weg voor rijden. De kosten voor de vlucht vallen ook mee. 87 euro voor de vlucht en 50 euro voor de fiets. Zelfs de bodedienst vraagt al 110 euro en dan moet ik nog twee tot drie weken wachten voor hij thuis is. Was ook zo vanuit Santiago.

Rond zes uur zijn we terug in Rome. We rijden langs een aantal monumenten, dat ik komende dagen op mijn gemak wil bezichtigen. Er zijn zoveel dingen te zien dat je eigenlijk overvoerd raakt en ik heb besloten het rustig aan te doen. Heb nog ruim drie dagen. De woensdag valt af. Dan gaan we op audiëntie bij de paus. Heel bijzonder en ik wil het toch wel meemaken. Voor de kaarten wordt al gezorgd door een van de priesters van mijn nieuwe logeeradres. 

Hier op mijn logeeradres, waar je gratis twee dagen mag blijven, zijn we uitstekend verzorgd door het vrijwilligersechtpaar Vincenzo en Ritamaria uit Napels. (zie foto’s)

Totaal gereden: 2147,69

Adres in Rome voor de eerste twee dagen:

Spedal della Proviolenza di San Giacemo e San Beneoletto Labre
Via olei Genovesi 11B, Roma

Het tweede adres waar ik morgen naar toe ga en voor Rome echt goedkoop is:

St. Andrea della Valle, Piazza Vidoni 6, 00186 Roma Italia
0039-6-6861339, Mail:ostello@teatino.com
Altijd makkelijk voor degene die ooit van plan zijn om deze reis te maken. Maus

Het eerste klooster in de avond