Nadat ik vanmiddag nog de laatste nieuwtjes op internet had gezet ben ik in de kerk achter het klooster geweest, waar ik de eerste twee nachten heb geslapen. De internetwinkel is daar vlakbij en het is 2 minuten rijden met de fiets. Tegenover het klooster waar ik nu zit is ook een internetwinkel, welke twee keer zo duur is en je mag je eigen computer niet gebruiken. Heel lastig. Moet je alles op sticks gaan zetten en kost nog meer tijd. De wijk waar het oude klooster ligt is wat gemoedelijker. Waar ik nu woon is alles zakelijker, behalve de achterstraatjes. Ook daar heerst die gemoedelijkheid en gezelligheid.
Vanuit de Catharinakerk zomaar rondgereden door allerlei straatjes
en steegjes. Op gegeven moment kwam ik door een straat waar alles voor fietsen
en motoren te koop stond, een hele straat lang. Enig om te zien al zou ik er
zelf geen nieuwe fiets durven kopen. De vraag is zelfs of je er nieuw kunt
kopen, zie honderden tweedehandsjes staan in alle vormen en maten. Helmen voor
scooters en motoren in alle soorten en kleuren staan keurig langs de straat
uitgestald, oud en nieuw. Hetzelfde geldt voor fietsen en scooters. Toch hebben
hier de motoren en fietsen hier de overhand. In Rome heb je in het verkeer als
automobilist duizend ogen nodig naar alles kanten. Ik merk dat ik zelf vrij
onverschillig in het verkeer ben op de fiets en overal tussendoor glip.
Eigenlijk is het heel plezierig fietsen. Bevalt een straat je niet? Prima, ga
je gewoon op de stoep rijden. Staat er een rood bord met witte streep? Niet
voor fietsers. Geen agent die er hier iets van zegt. Zij hebben hun handen vol
aan die miljoenen toeristen die hier dagelijks komen en om al dat verkeer te
regelen. Want denk je dat een stad als Amsterdam druk is, dan heb je het toch
mis. Rome is meer met Parijs vergelijkbaar. Gelukkig wordt hier wel minder
getoeterd. Later fiets ik nog langs een piramide, door een of andere veldheer
neergezet om in begraven te worden, nadat hij deze had gezien in Egypte.
Destijds stond hij ver buiten de stad, Nu er middenin. De atletiekbaan wordt
nog steeds gebruikt en zelfs in oude staat hersteld. De oude stadsmuren, ga
maar door. Het is allemaal even mooi en men doet echt zijn best om zoveel
mogelijk te restaureren. Archeologen kunnen hun hart hier ophalen. Van de week
zag ik nog net hoe een van heen iets vond. De anderen stonden stralend er om
heen naar te kijken en te klappen.
Wij zouden het misschien weggooien, als zijn
de niets bijzonders. Zij glanzen van geluk met het kleinste stukje oudheid dat
wordt gevonden. Ik voel dat net zo wanneer ik op de fiets stap en van alles in
de natuur ontdek wat mooi is. Wat ik kan fotograferen of alleen maar mag zien.
Elke vogel, elke bloem bij wijze van spreken vind ik net zo kostbaar. Is een
geschenk dat je het meebeleven. Dat gevoel moet voor de archeologen hetzelfde
zijn.
In de avond gaan Henk Helmi en ik eten. Een buffet met
gratis drankje voor 12 euro. Heerlijke hapjes staan op het buffet klaar. Je
raakt er niet op uitgekeken. En natuurlijk moeten er nog even
foto’s worden
gemaakt. Het is ons galgenmaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten