Gelijkvloers met de ingang loopt
de Het ontbijt bij Fabio is uitstekend, zijn zusje bediend en Fabio zit in de
receptie. Er wordt een tosti met ham gemaakt, drie croissants krijg ik erbij en
nog losse toast. Cappuccino en een kannetje jus’dórange. Je voelt je helemaal
verwend. Kan het allemaal niet op.
Doe alles vandaag op mijn gemak.
Zoveel kilometers zijn het niet meer. Fabio wijst de weg vanaf het hotel. Is
voor een deel langs de autoweg, maar dan hoef ik niet meer zo erg te klimmen.
Mijn handen doen nog steeds zeer van gisteren. Fabio loopt naar binnen en haalt
een flesje olie. Daar moet ik mijn handen mee insmeren. Ik moet zeggen dat de
pijn vandaag stukken minder was. Hij geeft het flesje mee. Wil niet dat ik pijn
heb. Het afscheid is roerend met een paar knuffels. Verteld ook nog even dat
hij het waardeert zijn twee mooiste foto’s die ik heb gemaakt voor op zijn
visitekaartje, op internet gezet te hebben.
Het eerste deel van de weg vanuit
Castelnuova di Porto is een rustige weg waar nog mooie uitzichten zijn. Koeien
staan naar me te staren wanneer ik foto’s maak. Het land is heuvelachtig met
mooie groene weiden. Echter wanneer ik op de hoofdweg naar Rome kom wordt het
steeds drukker. Zeker 15 meisjes staan langs de kant van de weg. Heel sexy
gekleed in de hoop klanten te ontvangen. Sommige zwaaien naar me en ik zwaai
terug. Voor een was het heel sneu. Een klant stopt, kijkt haar aan en rijdt
door. Wat mag je je als moeder gelukkig prijzen dat je meisjes goed terecht
zijn gekomen. Gezinnen hebben en ook nog gelukkig zijn met hun man en gezin. Ik
vind het allemaal triest De meisjes zijn prachtig om te zien en op die manier
je brood moeten verdienen valt niet mee. In Prima Porta aangekomen, ga ik weer
verkeerd. Eigenlijk wist ik niet eens dat het een plaats was, maar de naam van
de weg. Hoe ik daarbij kwam? Had niet goed in boekje gekeken omdat ik via een
andere weg ben gekomen. Moet vanaf Prima Porta het fietspad naar de Tiber zien
te vinden. Dan ontmoet ik een echtpaar dat Engels en Duits spreekt en in het
Italiaans voor mij een zinnetje opschrijft om te gebruiken wanneer ik weer
verdwaal of de weg niet weet.
PERFAFORE INDICATE ALLA SIGNORA
DOV’É CA CICLABILE DA CASTEL GIVBILEO A SAN PIETRO.
Komt er op neer dat iemand mij de
weg wil wijzen, begrijp ik er uit. Al heel snel heb ik dit briefje nodig
wanneer ik de weg vraag aan een paar wielrenners. Twee bieden aan om me weg te
brengen. Wat ben ik blij dat ik een elektrische fiets heb, anders waren ze niet
bij te houden. De achterste kijkt f en toe nog om, de voorste rijdt alsmaar
door, zonder op te letten of ik bij kan blijven. Tijdens het afscheid nog even
een paar foto’s van mijn engelen gemaakt. Eenmaal op het fietspad sta ik te
fotograferen en te schrijven wat er ondertussen weer is gebeurd. Op dat moment
rijden twee fietsers langs en komen weer terug. Dachten dat ik pech had en hulp
nodig. Geweldig toch? Opnieuw besef ik wat een mooie dingen steeds gebeuren,
hoeveel menselijke engelen op mijn weg zijn gekomen en hoeveel hulp er al die
weken steeds weer in moeilijke momenten is geweest. Dan ineens zie ik een
aalscholver over de Tiber vliegen. Ik geniet. De omgeving is prachtig. Het
fietspad heeft veel groen aan de zijkanten, zodat je je nog steeds in de natuur
waant en niet vlak voor Rome.
Twee km. voor Rome belt Diane. Ze
wil nog wat geld storten voor een extra nachtje in Rome. Hier maakte ik me echt
zorgen over, al heb ik dat nooit gezegd. Ze is trots dat ik het heb gehaald.
Zelf voel ik dat nog steeds niet zo. Zou bij wijze van spreken zo door kunnen
fietsen naar het zuiden. Even later passer ik de eerste brug. Een hardloper,
die ik steeds weer ontmoette, omdat ik steeds stopte om te fotograferen en
stond te telefoneerde vertelde er al over. Er zijn zoveel bruggen in Rome, heb
ze maar niet verteld. Een echtpaar op de fiets verteld hoe ik naar het
Pietersplein kan komen. Even raak ik de weg kwijt en kom bij een klein café –
eethuisje terecht. De eigenaar komt bij me aan tafel zitten. Heb trek gekregen
en zie in zijn toko de heerlijkste dingen. Krijg een vol bord rijst voor 5
euro. Mijn maag is tevreden, het smaakt heerlijk. Hij weet ook een kamer, maar
de eigenaar is niet te bereiken. Dan schrijft hij nog een kamer op, die is al
verhuurd. Ga eerst door naar het Pietersplein. Wat een drukte. Voel me niet op
mijn gemak. Heb zoveel waarschuwingen gekregen voor mijn fiets, dat ik blij ben
wanneer ik er weer weg ben. Hier op het Pietersplein is ook het bureau voor
Pelegrina’s. Ja, dat ben ik, een Pelgrim. Krijg mijn bewijs van heb bureau dat
ik de reis heb volbracht. Ze geven me ook een slaapadres, met helaas het
verkeerde huisnummer. Uiteindelijk na een uur zoeken kom ik in een afgelegen
straatje waar moeder en dochter een koekjeswinkel hebben. Zij weten precies
waar het is en binnen 5 minuten loop ik bij de nonnen binnen. Wordt hartelijk
welkom geheten en mag naar vrije gift slapen en eten. Tien uur ’s avonds binnen
zijn en je mag er twee nachten slapen. Om 19.45 worden de pelgrims van hart
welkom geheten en om 20 uur is het diner. Voorlopig heb ik weer geluk. Wanneer
je veel vraagt kom je ook achter de dingen, want dit heb ik niet in het boekje
gevonden, maar op het Pietersplein op het bureau voor pelgrims gevraagd.
Natuurlijk is er geen Wifi, moet dus hopen dat de internetwinkel nog open is en
ik alles er op kan zetten. Moet me echt haasten, dus morgen meer over Rome.
Totaal gereden km. van Landgraaf naar Rome
2110,13 km .
Totale
kosten tot nu toe: 1374,62 euro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten