Zaterdag 6 september 2014. Mijn eerste dag bij Marga in San Donato, buurtschap 4 km. buiten Valfabbrica

Vanmorgen ben ik nog doodmoe wanneer ik om half negen wakker word. We zouden vandaag naar Assisi gaan, maar Marga zei; Wanneer je een dag rust wilt nemen, geen probleem, gaan we toch morgen." Ze heeft gelijk. Wil gewoon even een dag helemaal niets doen. Heb vanmorgen al rustig in haar kapelletje gezeten en even in gedachten bij Jenny geweest. Gisteren liep het allemaal mis. Eerst mogen mijn kleren in de wasmachine. Heerlijk. Hou nog net een korte broek en t-shirt over om aan te trekken. Helaas laat ik aan mij BH het briefje van Berry zitten dat ik in Rome pas open mocht maken. Het zat wel helemaal in het plastic, maar of er nog iets van te lezen is, ik weet het niet. Zie ik

Even later begint de hond steeds opnieuw tegen me op te springen. Ik probeer hem weg te duwen. Zijn kop komt met een harde klap tegen de muis van mijn duim aan. De muis is inmiddels helemaal blauw en opgezwollen. Behoorlijk pijnlijk. Op mijn scheenbeen zitten de pleisters van de vorige dag helemaal op de wond gekleefd. Ik krijg ze niet los. Moet geweekt worden. We zitten echter met een probleem. De verwarmingsketel heeft het begeven gisteravond, waardoor er geen warm water meer uitkomt. Persoonlijk vind ik het niet erg om me net als vroeger in een teiltje te wassen. Maak er echt geen punt van. Marga voelt zich er rot door. Kan me dat best voorstellen, maar een monteur is er niet te vinden in het weekeinde.

Later op de morgen maken we samen een korte wandeling over haar berg waarbij ik van alles ontmoet. Sprinkhanen en vlinders in allerlei kleuren en soorten. De berg staat vol bloemen en het uitzicht is aan alle kanten schitterend. Wat een weelde om hier te mogen wonen. 

Tegen de middag komen we op het idee om vandaag twee dingen te bekijken. Zijn eerst naar het plaatsje Santa Maria Degli Angeli gereden. De Nederlandse naam is de Heilige Maria der engelen. Daar staat in het middenpad het originele kerkje dat St. Fransiscus eigenhandig heeft gebouwd. De dom is er overheen gebouwd met zoveel pracht en praal dat ik me afvraag of dit wel ooit de bedoeling van Fransiscus is geweest. Je mag geen foto’s maken, maar net als vele anderen doe ik het toch. Na drie kwartier vind ik het genoeg. Marga had al die tijd naar de mensen zitten kijken. Heeft dit al zo vaak gezien.  

Op advies van May gaan we daarna op zoek naar het kerkje San Damiano. Het is even zoeken rondom Assisi, maar uiteindelijk hebben we het toch gevonden. May, wanneer jij dat allemaal hebt gefietst, vind ik dat wel heel knap. Er zijn heuvels van 10 tot 18% bij. Ik had het nooit gered. Eerlijk is eerlijk. We zijn net op tijd om alles nog uitgebreid te bekijken. Terwijl ik toch sta te fotograferen hoor ik een monnik door de tralies in de deur roepen dat dit niet mag. Nauwelijks is hij verdwenen en de camera verschijnt weer. ik ben echt niet de enige. Telefoons en kleine toestellen, ze komen overal tevoorschijn. Je kunt het de mensen niet meer verbieden om te fotograferen, alleen maar om ze te dwingen kaarten te kopen.  

Dit kleine kerkje maakt een veel diepere indruk, door al zijn eenvoud, dan de grote, die ik hiervoor had gezien. Op de terugweg hebben we een lekker ijsje gegeten. Het was pas tegen acht uur dat we terug waren. Mijn rechterhand is behoorlijk opgezwollen. Maar goed dat ik morgen niet hoef te fietsen, zoals eigenlijk de bedoeling was. Ik zou niet kunnen schakelen met de versnelling. Voor morgen is al beslist, niet naar Assisi. Op de terugweg naar huis reed Marga door Assisi heen met de auto. Het mag niet zonder vergunning, maar daar trekt zij zich even niets van aan. In het weekeinde is het daar ontzettend druk, dus gaan we maandag kijken of ik zin heb om er nog heen te gaan. De stadjes die ik onderweg ben tegengekomen zijn allemaal even mooi, hebben allemaal prachtige stadsmuren etc. Eigenlijk voel ik me een beetje overvoerd. Kijk maandag wel of ik er wel behoefte aan heb om hier nog eens uitgebreid te wandelen. Zit liever hier op die berg te genieten van de natuur, de stilte en de rust. De krekels die hun lied zingen, zelfs nu nog om deze tijd, rond half twaalf in de avond. De bijna volle maan schijnt haar stalen, terwijl ik de ondergaande zon hier zo mooi onder zag gaan.