Vrijdag 15-08-2014 Vandaag is het de dag van rust en een beetje rondkijken en genieten in Tűbingen 4,9 km.

Tot vanmorgen half tien geslapen. Op mijn gemak alle reacties bekeken op mijn blog, Facebook en 50 Plusser. De mail deed het vanmorgen niet, maar vanmiddag stonden ook daar reacties in. Heerlijk om te lezen. Rond 11.30 vertrokken op de fiets naar Alstätte. Eerst naar de kerk voor een stempel op mijn pelgrimspas. Het meisje is zo onder de indruk dat ik gratis de toren in mag. 170 Treden. Moet af en toe even stilstaan, maar het uitzicht is de moeite waard. Heb op elke hoek een foto genomen. Elk deel is weer net even anders. Ik had het tot een panoramafoto willen maken. Met mijn programma thuis zou dat zeker zijn gelukt, maar in dit programma op deze computer kan het niet. Jammer. Nu krijg je ze afzonderlijk te zien. De hele kerk is het waard om je camera startklaar te houden.

Even later loop ik met de fiets aan de hand alle straatjes omhoog en omlaag. Het is een en al heuvelgebied in de Alstätte van Tubingen. Er is markt vandaag. Een bloemenman loopt erbij zoals veel monniken erbij liepen. Hij kijkt wat treurig. Misschien een slechte dag gehad? Het is behoorlijk koud. Schat zo rond de 12 graden. Bij de apotheek haal ik opnieuw een tubetje zalf, van hetzelfde merk als mijn gastvrouw heeft. Het kan nog wel een paar dagen pijn blijven doen. Ook zij bevestigd door oververmoeidheid en veel zon afgewisseld door kou. Soms is het niet te peilen waar het virus vandaan komt. Een uurtje later is het tijd voor koffie en mijn boterhammetje. Waar kan ik die mooier opeten dan op de trappen van de kerk, dat blijkbaar door iedereen beschouwd wordt als een geweldig restaurant om te eten. Veel bakjes eten bij de Chinees gehaald, worden hier verorberd. Thermoskan, het broodtrommeltje van Marco gevuld met bruin brood en jam, mijn beker, alles wordt uitgestald om even van de rust en het eten en drinken te genieten. Een jongeman maakt wel drie foto’s van me.  

Wanneer ik voorheen zo rondkeek en ik zag allemaal echtparen die samen liepen of op vakantie waren, kon ik me vaak heel eenzaam voelen. Gek, nu ik met een nieuwe blik om me heen kijk, zie en voel ik hoe goed het is om met mezelf alleen te zijn. Niemand die commentaar op me heeft of me iets verbiedt. Nee, ik heb het niet over Berry, die vond mij meer dan goed zoals ik was. Echter er waren jaren dat ik niet anders hoorde dat ik stom was of gek. Dat alles wat ik kocht werd afgekraakt en korte tijd later door die persoon wel werd gekocht. Ik krijg niet te horen dat ik maar een kleinigheid mag nemen als ik ergens ga eten. Nee, ik eet lekker wat ik wil op de trappen van de kerk en besef hoe intens gelukkig ik ben dat ik mezelf heb gevonden. Op die trappen, waar ik iedereen kan bekijken, misschien bekijken zij mij ook wel, voel ik weer dat diepe geluk, zonder één greintje eenzaamheid, waarvoor ik alleen maar dankbaar kan zijn 

Rond kwart voor twee begint het te regenen en stap ik op. De foto’s weer nagekeken en samen met dit alles komt het weer op mijn blog en Facebook. Het wordt tijd voor een kort dutje om morgen weer fris als een hoentje vroeg op de fiets te stappen. Waarheen? Moet ik allemaal nog uitzoeken. Werk voor na het korte slaapje.                                                                                                     

Totaal gefietst 645.71 km.