Maandag 11 augustus 2014 bezichtiging Heidelberg 17.13 km.

Rustdag

Vanmorgen moest de vuilniswagen zo nodig drie keer achter elkaar langskomen om half zeven. Bij de eerste, die komt voor de bakken te legen, denk je oké en draai je je nog eens om. De tweede wagen die langskomt voor papier vat je niet direct terwijl nummer drie, voor de groene container, in tijd van een half uur je volledig uit je slaap rukt. Wel handig alles op 1 dag ophalen, maar zo vroeg is minder prettig. 

De twee vrouwen, waarvan de een de dochter van de eigenaar is en ik vermoed de ander zijn vrouw, zijn niet bepaald aardig. Donkere lange gezichten brengen het ontbijt aan tafel. Het wordt nog net niet gesmeten. Ik kon gisteren al geen goed doen bij ze toen ik om de wasmachine vroeg, waar ik toch voor moet betalen, vanochtend is het nog minder. Lange gezichten dat ze alleen voor mij moeten serveren. Volgens het echtpaar dat vandaag weer vertrekt was voor hen het ontbijt niet lekker met Turks brood, dus halen zij onderweg een broodje. Ik krijg echter twee heerlijk verse broodjes en geniet er van.  

Rond half tien vanmorgen vertrek ik op een lege fiets naar Heidelberg. Het is gewoon eng rijden, alsof het stuur zichzelf een weg wil zoeken. Er hangt niets aan mijn fiets wat gewicht betreft. Moet er even aan wennen.  Onderweg naar het centrum zijn er genoeg onderwerpen om te fotograferen. Op de Marktplatz is het nog betrekkelijk rustig. De kerk gaat pas om 11 uur open. De restauranthouders zijn bezig de straten te vegen waar hun tafels en stoeltjes moeten staan. Ik rij verder door dure woonwijken met prachtige oude huizen, al dan niet versierd met ornamenten.  Een kerk in deze wijk ziet er mooi en indrukwekkend uit maar heeft geen inhoud. Geen foto waard. Op het plein voor de kerk zit een zwerver met allemaal tassen om hem heen. Terwijl ik op een afstandje naar hem zit te kijken met de telelens in de handen, haalt hij stiekem een fles bier uit een van de tassen. Neemt twee slokken, sluit de fles en steekt hem weer weg. Op een bankje ernaast zit een man met een map in zijn handen. Af en toe bekijkt hij de zwerver voor hij zich weer verdiept in zijn papieren. Naast hem ligt een leesboek. 

Bij een drukke verkeersweg zie ik ineens een eekhoorntje de weg op vliegen. Hij verdwijnt in een van de grote tuinen achter dure huizen. Ga nog kijken, er is niets meer zien en te vinden. Bij toeval rij ik langs een fietsenwinkel. De jongeman begint al met de woorden dat ze geen tijd hebben. Voor een beetje lucht in de banden, vraag ik onschuldig? Oh zei hij, ik dacht voor nieuwe banden. Moet lachen. Hij moet toch zien dat die nieuw zijn? Hij voelt met zijn handen en zegt dat ze hard genoeg zijn. Heb geen behoefte om te zeggen dat je dat niet met de handen kunt voelen en rij naar de volgende, een grotere zaak. Wordt direct geholpen. Er moet inderdaad wat lucht in de banden en hij draait voor mij een schroef aan in het stuur. Zat een beetje los. De laatste dagen ben ik aardig door elkaar gerammeld op al die veldwegen, dus verbaast het me niet dat ook de fiets hier en daar wat aangedraaid moet worden.  

In een groot studenten centrum drink ik koffie en neem een stuk koek erbij. Zijn studentenprijzen, dus een extraatje mag voor 1 keer. Later loop ik over de promenade terug. Halverwege staat achter een boom verscholen een prachtig beeld. Herinner ik me dat goed dat het lijkt op een beeld van Godin??? May jij weet vast of ik het fout of goed heb en anders anderen wel, die beter op de hoogte zijn. Ik ben er diep van onder de indruk. Op de Marktplatz is het een drukte van jewelste. Een en al Chinese en Japanse gezichten. Soms afgewisseld met wat Frans en Engels er tussendoor. Hollands heb ik niet gezien of gehoord. Zij lopen allemaal in grote groepen als een kudde achter een reisleider met geel bordje aan. Het soms hollen geblazen. Het een hebben ze nog niet kunnen fotograferen of de hele horde vliegt weer naar een ander onderwerp. Op een enkele uitzondering na, die zijn eigen weg zoekt is het een warboel van groepen mensen door elkaar. De kerk is open. Helaas is de dienst net begonnen en maak ik alleen stiekem een paar foto’s van het plafond en een glas in lood raam.  

Beneden aan de brug staat een beeld van een hond. Blijkbaar heeft de reisleider verteld dat je daar je hoofd door kunt steken. Ze staan rijen dik te wachten. Om half een eet ik het restant van mijn lunchpakketje op wat Marco had gemaakt. Het is nog even lekker en vergebleven in het trommeltje. Had het vermoeden dat hij zijn eigen lunchtrommeltje meegegeven had. Zei dat het ook in een plastic zakje kon, maar daar kwam niets van in.

Rond kwart over een hou ik het voor gezien. Fiets op mijn gemak terug en ga de boel een beetje ordenen. Douchen en omkleden. Waarom is het nu nog steeds een rommeltje op mijn bed? Ging even wat drinken beneden op het terras en mijn verhaal van gisteren schrijven. Zaten twee mannen en een vrouw te praten. De man in het gele shirtje is duidelijk gecharmeerd als hij zijn ogen

opslaat terwijl ik de trap afloop en al snel raken we in gesprek. Hij wil me beslist gaan volgen en samen op de foto. Jeetje, ik ben in trek. Dat gebeurt werkelijk zelden. Hij was zelf ook in Santiago geweest, vier jaar geleden. Was door zijn vrienden uitgenodigd voor een drankje. Zij woonden in Heidelberg, hij wat verder weg. Na het eten eerst dit verhaal afgemaakt en de foto’s uitzoeken. Dat is het meeste werk.