Donderdag 7 augustus 2014 Remagen naar Koblenz, 47.34 km.

 

 

Het is kwart voor zeven vanavond. Ik zit op een klein hotelkamertje, vier hoog. De lift gaat maar tot de derde etage. Dit kamertje is voor de armoedzaaiers, waar ik lachend zit te schrijven. Eigenlijk is de hele weg hier naar toe een en al lach geweest. Er is vandaag weer een hoop gebeurd. Terwijl ik vanmorgen de boel aan het sorteren was kwam de buurvrouw even goedemorgen zeggen. Ik vertelde dat ik aan het uitzoeken was wat ik wel of niet wilde meenemen en morgen ging kijken hoe ik dat terug naar Holland kon krijgen via een bode of zo. God heeft echt mijn gebed van vannacht gehoord want vanuit de caravan hoor ik de buurman roepen dat zij wel alles meenemen voor me. Ook zijn vrouw bevestigd nog eens dat zij ruimte genoeg hebben en alles bij vrienden afgeven in Eindhoven. Zelf wonen zij in Zuidwolde. Mijn wens is verhoord en de beslissing is al voor me genomen. Ik hoef niet meer te piekeren over mijn fiets. Maar goed ook. Tijdens de nacht en het inpakken vanmorgen voel ik dat knieën en muizen van de hand verschrikkelijk zeer doen door het krapachtige sturen van het gewicht. Alle kracht is er uit getrokken. Ik weet nu dat de fiets het zeker tot Rome zal uithouden.

Ik zit nog net niet op mijn knieën te zingen tijdens het inpakken van de tent en toebehoren, die ik even later weer allemaal uit de zak en uit elkaar moet halen, omdat de sleutels van de fiets en de zonnebril nog in het zijvak van de binnentent zitten. Eigenlijk ben ik doodmoe van drie slapeloze nachten, maar mijn hart is blij. En dat, terwijl daar vannacht een pijnplek en kramp op zat, die me nog eens uit mijn slaap hield. Alles is opgelost en wanneer ik op de fiets stap is het gewicht niet veel meer dan ik normaal met me mee sjouw. Wilde eerst de voortasjes ook meegeven, maar daar zit nu het daggebruik in, welke niet meer dan 1 kg. per tasje bedraagt en het voorwiel ook niet belast. Aan de ene kant een kleine thermoskan met wat koffie en een plastic beker. Aan de andere kant wat brood en beleg. De pindakaas die ik had meegenomen zag er maar blubberig uit, heb ik weggedaan. Smaakte van geen kanten meer. Bovendien droog brood met pindakaas kwam me echt m’n strot uit. Op de camping kun je dagelijks verse broodjes bestellen die ik vaak niet eens beleg. Dat gemak zal ik zeker nissen. Het eerste wat ik morgen moet halen is brood voor tussen de middag. Het ontbijt zit in de prijs van de hotelkamer  inbegrepen. En het avondeten bestaat net als meestentijds thuis toch alleen maar brood. De berekende dagprijs wordt nu wel hoger. Misschien wat meer kilometers maken per dag, zo loop ik ook dat weer in. Ik kijk wel hoe alles loopt. Geen zorgen voor de tijd. 

De gele regenhoezen had ik bij vertrek voor de zekerheid om alle tassen gedaan. Het zag er naar uit dat het zou gaan regenen. Echter de regengoden zijn met me. May zou precies de naam kunnen noemen maar ik weet ze niet. Was het niet Pluvius May? Volgens mij houden ze van me want opnieuw rij ik de zon tegemoet. De lucht wordt steeds blauwer met prachtige wolkenvelden hier en daar. Onderweg lees ik in het boekje dat je ook de boot naar Koblenz kunt nemen, echter fietsen is  

nog steeds leuker. Bij een hotelletje onderweg vraag ik even of ik van het toilet gebruik mag maken. Vraag altijd netjes wat ik hiervoor moet betalen omdat ik nooit ergens wat ga drinken. Twee jonge kinderen staan achter de bar, terwijl vader op het terras loopt te bedienen. Zij willen niet dat ik voor de service betaal. Heel netjes.

 

In Andernach rij ik verkeerd. Daardoor heb ik het geluk de prachtige stadsmuur en poorten te kunnen fotograferen. Bij de kerk vind ik op een steen opnieuw gegevens over de weg naar Rome en Santiago. Binnen steek ik een kaarsje op als dank dat vandaag alles zo gereld is dat ik eindelijk rustig kan slapen. Even later vind ik aan de andere kant van de stad de weg vanzelf weer terug.  

Even daarvoor stonden twee bankjes. Op de een zat een man voor zich uit te staren, het andere bankje was vrij. Ik stoorde niet en kon rustig daar gaan zitten, zei de man. Hij woonde in Remagen en fietst over een brug heen naar de overzijde van de Rijn waar zijn dochter woonde. Had respect voor wat ik ging doen. Hoor het vaker onderweg. Ondertussen mijn kopje koffie gedronken. De fietsmotor weer haar rust gegund en dan verder tot Koblenz. Een uurtje later en veel foto’s verder zie ik drie Aalscholvers bij elkaar staan. Ze zijn totaal niet bang en ik kan ze van dichtbij fotograferen.

In Koblenz aangekomen zie ik vanuit de verte dat ik daar een paar jaar eerder met iemand ben geweest. Rijn en Moezel komen hier bij elkaar. Ook toen waren we met de fiets. Het roept herinneringen op, die me weinig meer raken dan een memory. Een goed teken. Omrijden is erg ver dus besluit ik het pontje te nemen. De schipper tilt samen met mij de fiets de trappen af, maar verkijkt zich toch op het gewicht. Zeker als we aankomen. Verscheidene mensen staan te kijken hoe hij het stuur omhoogwerkt en ik aan de achterkant sta te duwen om de fiets de trappen op te krijgen. Alle respect voor de man, die ook zo jong niet meer is. De prijs is er naar 2,60 om even naar de overzijde gebracht te worden is meer dan normaal. Hij heeft het verdiend. Bovendien wijst hij me de weg naar de kabelbaan om bij de jeugdherberg te komen, boven op de berg. Had ik maar eerst gebeld. Het kost heen en terug tien euro en boven gekomen moet ik alsnog eerst telefonisch reserveren, anders mag ik er niet door. Een juffrouw achter de balie, die kaartjes voor de gerestaureerde ruïne verkoopt, gaat voor me bellen. Het resultaat is; volgeboekt. Onverrichterzake kruip ik met fiets en al weer in de kabelbaan. Afijn, heb mooie foto’s gemaakt. Koblenz van bovenaf. Het is dit weekeinde heel druk in de stad. Koblenz in Flammen begint zondag vertelde iemand. De goedkoopste hotelletjes zijn allemaal volgeboekt. Ik heb de zolderkamer met wifi erbij voor 37.50. Eigenlijk net iets teveel, maar het bed ligt verrukkelijk. Wat zal ik lekker slapen. Inmiddels is het half acht. Wil nog even wat foto’s uitzoeken voor de website en op Facebook.

Ben vandaag behoorlijk verbrand. Had sterke wind tegen. Een prachtige tocht langs de Rijn en mooie foto’s. Ben heel gelukkig en  tevreden hoe het is gelopen. Daarboven weten ze het allemaal veel beter te regelen dan ik kan bedenken. Dat ik door dit alles financieel misschien meer kwijt ben dan geplant kan mijn humeur niet veranderen. Er zijn nog altijd hooibergen onderweg. Een ballast is van me afgevallen waardoor ik niet echt kon genieten van alles wat er gebeurde. Mis wel de vrijheid van de camping, maar de keuze was niet moeilijk.  

Het is inmiddels half tien. Alle foto’s nagezien en verkleind om te ontdekken dat er iets is fout gegaan. Maar goed opnieuw gedaan wat ik moest den, zodat alles toch nog op Facebook is komen te staan. En op mijn blog.

Wilt u alle foto's bekijken klik dan op: https://www.facebook.com/maussturmer, Maus