 |
| Tijdens een van de trainingstochten in de regen |
Is het niet frappant dat
ik dezelfde gedachten gistermiddag had, nu ik de dagtekst van vandaag lees, terwijl ik met Fransien aan het winkelen
was? Had liever in de natuur gezeten en genoten van de frisse lucht en alles
aan moois om me heen. Vooral nu ik de dagtekst van vandaag lees. Winkelen, het
is iets waar ik een verschrikkelijke hekel aan heb. Winkelen is voor mij de
grootste straf wanneer ik écht iets nodig heb. Ik kom, net als gisteren, niet
eens thuis met een paar schoenen voor onderweg. Mijn Ecco schoenen zijn vijf
jaar oud en de zolen van onderen zijn zo kapot en dun dat ik de straatstenen er
doorheen voel. Niet bevorderlijk voor een pijnlijke voet. Maar tot nu toe heb
ik niet één schoen kunnen vinden die er zelfs maar op lijkt. Sinds de ziekte
van Lyme, zijn de problemen aan de voet begonnen. Van een prachtig mooie slanke
voet, maat 37 klein en fijn, is mijn rechtervoet zich in allerlei bewegingen
gaan wringen. Gevolg een lelijk hamerteentje heeft zich gevormd naast de grote
teen en ineens staan alle tenen uit elkaar. Dat mooie smalle voetje vind ik
zelf wat onooglijk geworden, al zal het een ander niet zo opvallen. Dus een
middag zoeken naar lekker zittende schoenen leverde niets op. Nikies, die ik
ook paste op advies van Fransien, zaten aan de voorkant wel heerlijk, maar
gaven een raar gevoel aan de zijkant. Ach ja, daar zit ook een verzakking. Een
beetje vervorming meer of minder maakt ook niet uit en is niet zichtbaar, maar
dus wel voelbaar in goede schoenen. Vandaag dus maar weer op de straatstenen
lopen met mijn oude vertrouwde en vooral afgetrapte Ecco's. Ik kan ze nog niet
missen.
Fransien geniet in ieder
geval. Zij vind winkelen leuk dus is mijn middag niet helemaal verloren. Net
als vele mannen zit ik heerlijk buiten in het zonnetje te wachten tot zij haar winkeltjes
afstroopt. Ik had toch als man geboren moeten worden, denk ik weleens. Breng
niets terecht van de huishouding, hou niet van koken en doe dat ook heel weinig
voor mezelf alleen. Vindt winkelen verschrikkelijk en het juist heerlijk om de
natuur in te trekken en te genieten van alles om me heen wat ik mooi vind. Van
vroeger herinner ik me nog hoe Berry met zijn dochters de stad in ging. Dat
begon 's morgens vroeg. Ik wist het al voor zij door hadden dat ik wist wat er
ging gebeuren. Pap stond in de keuken en de meiden, stiekem kijkend of ik ze
niet kon horen, slopen op hem af met de woorden; 'pap, ga jij met ons winkelen?
Zonder mam hoor, anders moeten we na drie winkels weer naar huis'. En daar ging
pap met zijn karretje, zijn twee meiden
in het kielzog, naar de stad. Winkel in winkel uit. Af en toe zijn pijpje
rokend voor de deur, of met zijn stok even meelopend om te kijken hoe de kleren
stonden, die zij hadden gevonden. Tussendoor ergens een kop koffie drinkend,
trokken ze alle drie met veel plezier door de stad. Wat ouder geworden sloot af
en toe ook de zoon zich bij hen aan. En ik? Ik genoot van mijn rust, mijn
schrijverij of de tuin. Deed waar ik zin in had en vaak geen tijd voor was. Het is ook nu weer even een terugblik naar
gelukkige tijden van samen leven en zijn. Een tijd die voorbij is, nooit meer
terug te halen en toch door mijn verhalen weer tot leven komt. Als ik alle drie
mijn kinderen nu zie, zie ik mezelf terug in die jaren. Deze week was ik bij de
Mediamarkt. Kwam mijn oudste dochter met haar drie kinderen tegen. Gezellig
winkelend. Twee jongens van 22, 18 en een meisje van 14. Het was even een terugblik. Nu is het de
dochter met haar drie kinderen. Toen was het haar vader met zijn drie kinderen
die overal rondkeken en genoten van het gezellig samenzijn in de winkels. Kreeg
in de Mediamarkt natuurlijk advies van de twee oudste specialisten op het
gebied van computers. Tegelijkertijd troggelde ik een avondje tijd af van mijn
oudste kleinzoon om mij uitleg te geven over Windows 8, waar ik even niets van
begreep. Ik heb een kleine computer te leen gekregen voor onderweg, maar hoe
die werkte was me een raadsel. Afijn drie dagen later en een uurtje uitleg
heeft alles duidelijk gemaakt en ook dat onderdeel staat klaar voor de reis
naar Rome.
Sponsoring
Met de sponsoring, de
verkoop van kaarten loopt het niet hard. Ze liggen klaar om naar de drukker te
gaan, maar om de kosten te besparen moet ik nog even wachten tot ik een zeker
aantal bij elkaar heb. Ook dat komt goed. Dus mensen, maak u niet ongerust dat
u nog niets heeft gehoord, u weet nu de reden. Ze zijn er zeker voor ik wegga.
Een paar mensen hebben echter geen adres vermeld. Als u daartoe behoord,
schrijf dat nog even per mail aan maus-sturmer@home.nl. Anders denkt u later
dat ik mijn woord niet hou. Er is nog genoeg werk aan de voorbereidingen voor
Rome en de trainingsdagen. Het gaat meer om de heuvels trainen. De vlakke weg
is nooit een probleem. Afijn, Het heuvelland is vlakbij en krachtige heuveltjes
genoeg, al zijn het geen Alpen en Dolomieten. De middagen spaar ik om te
trainen, de ochtenden is meer voor de voorbereidingen, lezen van de route en
natuurlijk het schrijven van verhalen. De dagtekst en andere teksten even
doorgeven op Facebook, Linkedin en 50 Plusser. Het blijft passen en meten met de tijd.
Probleem is meer de
nachten. Zelfs dan ren ik nog door, maar dat kent u allemaal. Net of die
hersenpan vol verzamelde celletjes zegt: 'hoera, hier ben ik. Dacht jij lekker
te gaan slapen? Welnee hoe kom je erbij. Wij hersencelletjes gaan je eens
lekker pesten en blijven lekker doorkletsen. Wij hersencellen hebben het veel
te druk om jou rust te gunnen en met veel plezier worden ze drukker en drukker.
Hebben om en om lichte en zware problemen te bespreken. Af en toe hoor ik een lachsalvo
om even later gevolgd te worden door de meest zware problemen die zij maar
weten te bedenken'. Ik heb het opgegeven om me er druk over te maken en laat ze
gaan. Kijk af en toe met een lach om naar al die druktemakers van celletjes en
draai me maar op mijn andere zij. Dat wisselen van zij tot zij, af en toe
afgewisseld door plat op de rug te liggen, werkt net zo min om rustig te
blijven. Uiteindelijk sta ik dan maar weer om een uur of vier/vijf op om mijn
verhalen te schrijven. Het helpt. Er komt rust. De hersencelletjes geven het
op. Zij hebben gewonnen en krijgen nieuw voer om te verwerken. En ik, ach arm.....
Ik zit in de loop van de middag met een katterig gevoel. Moet eigenlijk even
onderuit maar helaas, er moet gefietst worden en getraind. Ook al is het met
stokjes tussen mijn ogen.
Er moet en mag nog zoveel
Over vijf weken stap ik op
de fiets naar Rome. Heel optimistisch denk ik nu nog, ach... het is nog zover
naar Rome. Het eerste deel, vooral langs de Rijn is rustig rijden, niet al te
heuvelachtig, dan kan ik uitrusten!!! Erg optimistisch, maar het geeft me nu moed.
Ik hoef geen
Dagtekst van donderdag 3 juli 2014.
"Je
houdt van de natuur en je ontdekt hierin iedere dag weer haar nieuwe schouwspelen die je
alleen maar kunt blijven bewonderen. Maar wat je misschien niet
weet, is dat je door je gedachten,door je liefde, in verbinding met haar kunt komen zodat ze zich voor jou zal openen. Als je naar een rivier, een meer, een bos of een berg nadert, stop dan even en groet hen met je hand. Op hun
manier zullen zij jouw groet beantwoorden en je zult het gevoel krijgen dat iets in je in harmonie komt opklaart en lichter wordt, simpelweg omdat je hebt besloten de levende natuur en de
schepselen die er wonen te begroeten. Raap nu een steentje op van de weg en streel het liefdevol: de entiteit die erin leeft zal je liefde aanvaarden, in eenklank met je vibreren en op haar beurt
van je houden. Het is niet
voldoende om te zeggen dat de natuur leeft, je moet ook leren wat je moet doen
opdat dit leven een innerlijke realiteit zou worden. Op
de dag dat je een bewuste relatie weet te onderhouden met de
schepping, zal je je niet meer alleen noch arm voelen, want het
goddelijk leven zal je met zijn zegeningen komen vervullen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov
Woorden van Inspiratie - Dag 94
" We raken niet ontstemd door wat er met ons gebeurt,
maar wel door onze gedachten
over wat er gebeurt."
Epictetus
Een dagelijkse gedachte
Succesvolle mensen hebben
vaak geen betere ideeën;ze hebben het lef om ze uit te voeren.
Andre Malraux (Ingestuurd door: Ch. van Eggen , Assen NL)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten