Rome ik kom er aan. Trainingen afgelopen dagen en de dagtekst van vandaag

Vandaag kan ik de omraam met zijn dagtekst uit eigen ervaring volledig beamen. Tot driekwart jaar geleden verdedigde ik mij de laatste 17 jaar voor alles wat ik deed na de dood van Berry, wat natuurlijk niet werkte. Door de argumenten van anderen liet ik mij overtuigen dat zij vast gelijk hadden en ik niet. Door dat gebrek aan zelfvertrouwen werd ik kleiner en kleiner. Die ander vond altijd dat hij gelijk had en ik niet, dus liet ik prachtige gedachten en kansen gewoon liggen. Nu niet meer. Opnieuw word ik heel vaak aangehouden met de woorden "ja maar", wanneer ik het over mijn fietsreis naar Rome heb. Dit keer overtuig ik niemand, want hun "ja maars"' komen voort uit bezorgdheid. Ik hoef me ook niet te verdedigen, maar die reis gewoon maken. Ook al zal hij zwaar zijn en misschien belachelijk op mijn leeftijd, het doet er niet toe. Mijn reis uit dankbaarheid voel ik als een soort opdracht, zonder dat het door wie ook opgelegd is. Het is mijn doel in het leven van nu. Weer of geen weer, hitte of geen hitte, die reis gaat door. Misschien moet ik meer rust houden onderweg, ik maak er geen probleem van. Misschien moet ik bij boerderijen aankloppen of ik daar mijn tentje neer mag zetten in plaats van op campings te staan. Allemaal geen probleem, zolang ik er maar kom. Ik ga niet zonder geestelijk begeleiding, die mij onderweg de weg wel wijzen.

Ik ga in het Licht van God, zo voel ik het. U hoeft het niet zo te voelen. Het is mijn stuk geloof, dat ik nergens anders zo sterk voel als in mezelf. Dat wil niet zeggen dat ik nu verwacht dat u er allemaal anders naar kijkt. Ieder mens geloofd wel of niet en bij de een is dat sterker dan bij de ander. Ieder mens heeft ook het recht te zeggen "ja maar". Ik voel de bezorgdheid en liefde daarin, maar ook een stukje van hun eigen angst. Die angst is niet de mijne en daarom geef ik allen die zo lief en bezorgd zijn voor me een lieve lach en zeg met een gerust hart; 'lieve mensen maak je geen zorgen om mij. Mijn engelen fietsen mee en zorgen dat mij niets overkomt. Het is fijn als u bidt voor mij onderweg en misschien af en toe een kaarsje opsteekt, maar geloof net als ik, dat ik gezond weer terugkom. Dat ik onderweg dagelijks u allen op de hoogte hou, zoals ik nu al doe via het blog http://romeopdeelektrischefiets.blogspot.nl/. Zet dit blog in je favorieten en wil je dagelijks bericht ontvangen geef je op als volger via Google. Dat kan door deze link in te tikken en je eigen mailadres in te vullen.

Reis met me mee, zonder angst en zonder zorgen.  Vandaag over een maand is het zover. De weken vliegen en er moet nog veel getraind worden, met af en toe een rustpauze, waarvoor ik mijn eigen stoeltje bij me heb. Tussendoor nog veel geschreven. De kaarten nog gedrukt voor de mensen die sponsoren. Nog fietstassen en een stuurtas op de kop zien te tikken enzovoort. Grote en kleine dingen regelen die noodzakelijk zijn voor veiligheid onderweg. De fiets is helemaal in orde en ik ben steeds weer verbaast hoeveel die batterijen iedere dag meer kilometers opleveren. Wat een oplossing. Dacht ik een nieuwe fiets nodig te hebben, is dit de beste oplossing voor vele mensen met een elektrische fiets. Ik heb voldoende vermogen voor welke berg ook. Er zullen bergen komen die ik beslist niet op kan, omdat ze krachtiger zijn dan 12%. Dat is het uiterste wat ik als fietser omhoog kan klimmen. Welnu in uiterste nood ie er de benenwagen, die minder goed functioneert, of er is het treintje. Die keuze maak ik onderweg pas.

Afgelopen twee dagen heb ik behoorlijke heuvels getraind. Hoewel ik voorheen dacht dat vanaf de achterzijde naar het drielandenpunt fietsen minder zwaar was dan de voorzijde die de auto's rijden, bleek dit afgelopen donderdag een makkie. De achterzijde is veel zwaarder en zal ik zeker komende dagen opnieuw gaan beklimmen. Voor ik aan de klim begon wilde ik koffie drinken. Thermoskan en beker gepakt, koffiezakjes liggen duidelijk nog op de aanrecht. Helaas, dan maar water bij de boterham met pindakaas. Wanneer ik met de auto de rit naar het drielandenpunt maakte vond ik de berg heel stijl en dacht dit nooit te halen met de fiets. Wat heb ik me vergist. Halverwege stap ik even af om mijn hart, dat als een gek pompt, rust te geven. Bovendien steekt de rechtervoet van pijn, dus stoeltje gepakt, even een 5 minuten rustpauze en daar gaat het weer. Wat geweldig eigenlijk dat ik in dit land van heuvels woon. Je gaat nooit helemaal onvoorbereid op wat je te wachten staat, al zijn het natuurlijk kleine heuveltjes vergeleken bij de bergen. Voorlopig is het prachtig met zijn uitzichten, de mooie natuur en de mogelijkheid om hier te mogen wonen. 

Gisteren heb ik het stuur figuurlijk aan mijn begeleidende engelen overgegeven met de woorden, 'wijzen jullie mij vandaag maar de weg'. Geloof het of niet, ik heb wegen bereden die ik niet kende, nooit was geweest of heb geweten dat die bestonden. Het was echt genieten van deze nieuwe omgeving. Bekend en onbekend gebied, liep over in elkaar. Vele heuveltjes, niet al te zwaar beklommen en een enkele leuke ontmoeting onderweg met vakantiegangers. Ik ben een gezegend mens, Maus

Dagtekst van zaterdag 5 juli 2014
"Je voelt je bezield door een groot ideaal van gerechtigheid, edelmoedigheid, en je wilt dat dit ideaal gerealiseerd wordt in de wereld? Heel goed, maar dat is niet voldoende. Als je niet de juiste houding vindt, bots je met de anderen die er niets van willen horen, en na enige tijd zie je dat ondanks de juistheid van je argumenten en ondanks je inspanningen, je geen enkel resultaat behaalt, en eindig je ontmoedigd en verbitterd. Wat te doen? Laat de anderen eenvoudig met rust, je hoeft ze niet tegen elke prijs te overtuigen, maar ga door met jezelf te ontwikkelen, te perfectioneren. Op die manier, beetje bij beetje, als je ze ontmoet, zal je indruk maken door je zelfbeheersing, inzicht, de helderheid van je redeneringen en zij zullen voelen dat je hen iets kunt leren. Zolang je hardnekkig doorgaat met mensen, die weigeren naar je te luisteren, duidelijk te maken dat ze op de verkeerde weg zijn, zal je niet alleen nul op het rekwest krijgen, maar dreig je samen met hen te verzinken in zompig terrein. Werk dus met het licht; op een dag, wanneer zij je weer tegenkomen, zelfs voordat je een woord hebt gesproken, zullen zij begrijpen dat je gelijk hebt.."
Omraam Mikhaël Aïvanhov