2014-06-26 Even uitgeblust.

Er is afgelopen dagen veel gebeurd met als eindresultaat dat ik totaal uitgeblust achter de computer zit. Eén probleem werkt nog steeds door: slecht slapen vanwege het malen over de reis. Ook het steeds moeten verantwoorden tegenover mensen - al bedoelen ze het misschien niet zo - dat ik alleen op de fiets naar Rome ga en om kosten te sparen ook nog met de tent ga kamperen. Tja, als je geen partner hebt, moet je wel alleen gaan. Er is niemand anders. En kamperen? Ja, daar zie ik als herniapatiënt best tegenop. Maar het is wèl kostenbesparend. Voorlopig is het reisgeld nog lang niet compleet, al maak ik me daar het minst druk om. Vanaf het begin heb ik gezegd: 'Wat er ook gebeurd, geld of geen geld, deze reis moet ik maken'. Als die reis door moet gaan dan komt dat allemaal in orde. Zo ging het drie jaar geleden ook. Sommige dingen moet je gewoon doen in je leven. De drang is zo sterk, dan is het ook goed. Zo gaat het met alle mensen die een ideaal hebben. Zij maken van dat ideaal een succesformule. Zo zal het bij mij ook gaan.  

De routeboekjes heb ik alvast te leen gekregen van May Quaedflieg, die de reis naar Rome in 2011 maakte.

Afgelopen maandag heb ik de batterijen weggebracht om gereviseerd te worden. Dat was het allerbelangrijkste. Vandaag is de fiets naar de fietsenmaker voor de grote beurt en de nieuwe handremmen. Dan moet er ook nog een tent gevonden worden, en fietstassen voorop en een stuurtas met kaartvak er in. Maar ook dat komt in orde. 

Ook krijg ik van iemand een kleine computer te leen, met Windows 8. Wat een ellende als je Windows 7 gewend bent. Mijn kleinzoon gestrikt, een avondje les en ik heb ook dit weer onder de knie. Allerlei informatie gelezen over de tocht en ben nu begonnen aan het boek van May.

De afgelopen dagen ben ik mezelf een beetje voorbij gelopen. Het is nu tijd voor wat rust.
Juist door de voorbereidingen van deze reis naar Rome, komen veel herinneringen terug van de reis naar Santiago. We waren toen met z'n tweeën. Er waren de eerste twee weken vooral veel woorden over het feit dat ik meer tijd wilde nemen om te fotograferen en de ander alleen maar door wilde fietsen. Na een goed gesprek is het toch een prachtige reis geworden. Een stuk herinnering, die ik juist aan het loslaten was, komt weer boven. Heel vervelend, maar ik kan er nu even niet omheen.

Nee, ik schaam me niet voor dat gevoel. Als je intens van iemand hebt gehouden en die liefde van die ander er niet meer is, dan is verwerking noodzakelijk. Dat dit heel moeilijk is, hoef ik niemand te vertellen. Bijna iedereen heeft weleens een pijnlijke relatie gehad of zit er nog in. Het is een les die we mogen leren om er beter uit te komen. Oude wonden kunnen door dit soort herinneringen weer opengereten worden. Het is aan mij hoe kort of lang ik die pijn laat duren. Heel kort dus. De reis naar Rome is een andere reis met nieuwe indrukken. Terugkijken heeft geen zin. Ervaringen even voelen is juist goed om te zien hoe goed ik het nu heb. Hoe dankbaar en blij ik ben met mijn leven en keuzes.  

Ik ga een nieuwe ervaring opdoen. Een reis naar Rome maken, alleen. Zoals ik de reis naar Santiago ook alleen had willen maken, maar gezwicht ben voor argumenten die door de ander niet waargemaakt werden. Een ervaring waarvan ik heb geleerd dat je zelf goede of verkeerde keuzes maakt in je leven. Prachtig toch? Je groeit ervan en weet dat het volgende keer ook anders kan.

Tussendoor nog geld opgehaald voor onze icoon van de straat(zie foto). Zij had zoveel verwondingen dat ik de dierenbescherming heb moeten bellen. Zelf kon ik een dierenarts niet betalen voor ons zwerfkatje. Omdat Fransien zich over haar wil ontfermen wanneer ze weer beter is, heb ik de hulp van de buurt ingeroepen. Er moet aan de dierenbescherming 125 euro betaald worden als je een kat ophaalt. Dat geld heeft zij op dit moment niet te missen. Samen met anderen uit de straat is er al 69 euro opgehaald. Morgen maak ik een paar foto's voor iemand en heb voor ons katje een vrijwillige bijdrage gevraagd. Zo komen we toch aan het geld en kan Mausi, zoals ze door de buren werd genoemd, weer een goed tehuis vinden bij een echte kattenmoeder. De dierenbescherming zat al te zeuren hoe het dan moest als er een  speciale voeding nodig was of wanneer ze naar de dierenarts moest. Het gaat dus niet meer om het goede tehuis waar ze een en al liefde krijgt van een kattenmoeder die Mausi al kent? Draait in deze wereld dan alles alleen maar om geld? Helaas ja. Dat is nog het enige waar men naar kijkt. Of mankeert er iets aan mij dat ik denk dat LIEFDE het allerbelangrijkste is in deze wereld en we daar veel meer van mochten voelen?

 

We wachten het allemaal af. Dingen gebeuren en komen toch zoals ze voorbestemd zijn, daar geloof ik in. Maus